کارت گرافیک

کارت گرافیک ( graphics card) با نام‌های کارت ویدئو، کارت نمایشگر، آداپتور نمایشگر، آداپتور گرافیک و برد گرافیک شناخته می‌شود.

این برد تصاویر خروجی را برای نمایشگر تولید می‌کند.

اکثر کارت‌های گرافیک، توابع مختلفی مانند شتاب دهندهٔ رندر صحنه‌های سه‌بعدی و دوبعدی، رمز گشایی کردن MPEG-2/MPEG-4، خروجی تلویزیون یا قابلیت اتصال چند مانیتور را ارائه می‌کنند.

اکثر گرافیکها به نمایش ساده صفحه نمایش محدود نمی‌شوند.

پردازنده گرافیکی مجتمع (GPU) که هسته گرافیک است، می‌تواند پردازش‌های اضافی را نیز انجام دهد.

این کار بار محاسباتی اضافه را از پردازنده مرکزی رایانه (CPU) را حذف میکند.

شرکت‌های Nvidia و (AMD (ATi تکنولوژی گرافیک را تولید می‌کنند.

این تکنولوژی محاسبات نرم‌افزاری OpenGL و DirectX را بر روی سطح سخت‌افزاری کارت گرافیک ارائه می‌دهند.

در اواخر سال‌های ۲۰۱۰ نیز، تمایل به استفاده از قابلیت‌های محاسباتی پردازنده گرافیکی (GPU) برای حل وظایف غیر گرافیکی به وجود آمد.

معمولا گرافیک به شکل یک صفحه مدار چاپی (کارت توسعه) ساخته شده‌است و به شکاف‌های توسعه(AGP، PCI Express) متصل می‌شوند.

بعضی از آن‌ها با استفاده از محفظه‌های اختصاصی ساخته شده‌اند که از طریق کابل به کامپیوتر متصل می‌شوند.

کارت گرافیک اختصاصی یا ادغام شده

به عنوان یک روش جایگزین برای استفاده از یک گرافیک، می‌توان سخت‌افزار آن را به مادربرد یا واحد پردازنده مرکزی منتقل کرد.

به هر دو روش ادغام کردن گرافیک “integrated” می‌گویند.

پیاده‌سازی‌های مبتنی بر مادربرد گاهی اوقات به نام “گرافیک on-board ” نامیده می‌شود.

در حالی که پیاده‌سازی‌های مبتنی بر واحد پردازنده مرکزی “APU” نامیده می‌شوند.

تقریباً تمام مادربردهای دسکتاپ با گرافیک ادغام شده اجازه می‌دهد تا تراشه گرافیکی ادغام شده در بایوس غیرفعال شوند.

این مادربوردها دارای یک اسلات مخصوص  گرافیک از نوع PCI یا (PCI Express (PCI-E برای اضافه کردن گرافیک با کارایی بالا به جای گرافیک ادغام شده هستند.

وقتی کارت گرافیک on-board در مادربورد از کار می‌افتد می‌توانیم با اتصال گرافیک اختصاصی به مادربورد مشکل عدم نمایش تصویر را حل کنیم.

گاهی اوقات هر دو گرافیک ادغام شده و گرافیک اختصاصی می‌توانند به‌طور همزمان برای نمایش روی مانیتورهای جداگانه استفاده شوند.

مزایای اصلی گرافیک ادغام شده شامل هزینه، فشرده سازی، سادگی و مصرف انرژی کم است.

ضعف آن عملکرد ضعیف گرافیک ادغام شده ‌است زیرا پردازنده گرافیکی منابع سیستم را با CPU به اشتراک می‌گذارد.

یک کارت گرافیک اختصاصی حافظه دسترسی تصادفی (VRAM)، سیستم خنک‌کننده مخصوص خود و تنظیم کننده‌های برق اختصاصی با تمام اجزای طراحی شده مخصوص برای پردازش تصاویر ویدئویی دارد.

ارتقاء به یک کارت گرافیک اختصاصی از بار محاسبات پردازنده و حافظه مصرفی سیستم (RAM) می‌کاهد، بنابراین پردازش گرافیکی نه تنها سریعتر خواهد بود بلکه عملکرد کلی کامپیوتر نیز بهبود می‌یابد.